Φουμίζω
Ερμηνεία : δυσαρεστούμαι, θυμώνω, δυστρωπώ. Εκ του φού-φού που εκφέρει ο θυμωμένος απ’ τα ρουθούνια του.
Ετυμολογία : α) εκ του Φημίζω (διάλεκτος Καστελλόριζου : φουμίζω=φημίζω). Φουμίζω = θίγομαι και θυμώνω, όπως χολούται μια προσωπικότητα, ένας φημισμένος = κάνω τον φημισμένο, εξ ού το : «λέγει φούμαρα». β) Επίσης με την έννοια του θυμώνω (εκ του λατινικού Fumus = καπνός), θυμός.

Καλατζεύω - Συντζιώνω - Κουϊζω

Σην Τραπεζούντα σον Άη-Βασίλ’ την Εγκλησία, απ’ αδά’ κι εξήντα χρόνα̤ πρωτοψάλτες έτονε ο Γιορδάνη’ς ο Κωνσταντινάντες ο Σουρμενίτες. Ένα Κερεκή σην Εγκλησία εγίνοντονε Δεσποτιακό λειτουργία. Ο Γιορδάνης αρχίνεσε να δεβάζ’. Πρίν να φτάν’ σα Καταβασία εστοχάστεν πως ο αριστερόν ο ψάλτες ακόμαν ‘κ̆’ έρθε. Στέλλει ένα κανονάρχη να πάει ρωτά ντ΄εγέντονε. Έρται ο επίτροπος και λέει ατόν : Αριστερόν, ερρώστησε. Εσύ κανείνα κι ξέρεις να λέπομε και φέρομ’ ατόνα ;

Απαντώντας σε ερώτημα φίλου, κοινοποιώ την απάντηση μου καθώς (ίσως) να ενδιαφέρει και άλλους αναγνώστες. "...Επαίρεν ατον σο νισ̌αν..." = τον σκόπευσε (από το τουρκικό : nisan almak < & το περσικό : nesan = σημείο-στόχος). Αναλυτικά λοιπόν ο στίχος με το ποιητικό κείμενο που αναφέρει : "Σύρω παίρω σο νισ̌αν, κρού(γ)ω εφτά(γ)ω περισσάν" σημαίνει : Στοχεύω με σχέδιο, δυναμικά και με βίαιο τρόπο καθιστώ κάποιον δυστυχή, τον ταλαιπωρώ.

Ποντιακή Λαογραφία - Βασίλειος Β. Πολατίδης – www.kotsari.com