Αινίγματα για την Υφαντική, την Ενδυμασία, τα κοσμήματα : 

Αραπίτσα κλώσκεται η κοιλία τ’ς’ πρέσκεται (τερσ̆ή)

Χαπαπία κλώσ̆κεται η κοιλία τ’ς’ πρέσ̆κεται (τερσ̆ή)

Πέντε αδέλφα̤ χτίζ’νε έναν γουϊν (τζουπία – ορτάρ’)

Εισήγηση στο 3ο συνέδριο Ποντιακού Πολιτισμού, Χορού και Ενδυμασίας. Εισηγητής Βασίλειος Β. Πολατίδης Οικονομολόγος,Τραπεζικός, Χοροδιδάσκαλος, Μουσικός, Ερευνητής του Ποντιακού χορού και της λαογραφίας. Διοργάνωση Ομοσπονδία Συλλόγων Ελλήνων Ποντίων Ευρώπης - Συντονιστική Επιτροπή Νεολαίας Ποντίων Ευρώπης.  Κυριακή 8 Απριλίου 2012  Φρανκφούρτη Γερμανία. 

Οφείλω να επισημάνω ότι από της ελεύσεως των Ελλήνων του Πόντου και του Καυκάσου στην Μητροπολιτική Ελλάδα μετά την περιβόητη ανταλλαγή των πληθυσμών και μέχρι σήμερα, η παράδοση (κυρίως αναφέρομαι στη μουσικοχορευτική) η οποία εδραιώθηκε και επικράτησε ευρέως, ήταν εκείνη του ανατολικού (όπως καθιερώθηκε να λέγεται) Πόντου, ήτοι της ευρύτερης περιφέρειας της Τραπεζούντας συμπεριλαμβανομένων των επαρχιών της (Κρώμνης - Σαντάς - Ματσούκας - Αργυρούπολης - Χερροιάνων κτλ).

Παρακολουθείστε τι ορίζει ως παράδοση και τι ως παραδοσιακό ο Χρύσανθος Θεοδωρίδης

Ένας άρκος κι ένας θώπεκας εποίκανε καρτασλούκ και εξέβανε ‘ς σ’ άβ. Επείασε άρκο ένα πρόβατο και έφερεν α ΄ς ση μαγαρά, απόθε εμένανε και εποίκαν α καβουρμά και έβαλαν α σ΄ένα σκεύος. Ας σ’ ένα δύο ημέρας υστέρ επήγε άρκο ΄ς σοι χοισίμους ατ’ και ο θώπεκας απ΄αδά μερέα έφαε την καβουρμά και εγόμωσε το σκεύος σαχτάρα̤. Άντα έρθε άρκο και είδε το σκεύος, ερώτεσε τον θώπεκα : «Ντο έχ αδαμπέσ’;» εκείνος πάλ’ είπε : «εβρουχνέασε τ’ απανκές η καβουρμά, φύσα ‘το ας χάται η βρούχνα». Άρκο παλ εφύσεσε και τα μάτια̤ π’ εγομώθανε σαχτάρα̤ και εστραβώθε, και ο θώπεκας εδώκεν α φωτία.