Το ορεινό χωριό Κερίς υπαγόταν στην επαρχία Οινόης του νομού Τραπεζούντας. Ήταν αμιγές Ελληνικό χωριό κατοικούμενο από 100 ελληνικές οικογένειες. Είχε δύο εκκλησίες, της Κοιμήσεως της Θεοτόκου, του Αγίου Ιωάννη και ένα παρεκκλήσιο του Εβλιά στα οποία λειτουργούσαν οι εφημέριοι του χωριού Παπα-Παύλος και Παπα-Γιάννης.
Περνώντας κανείς τη συνοικία Δαφνούντος όπου βρίσκεται το λιμάνι της Τραπεζούντος αλλά και τα λαγηνάδικα, ανηφορίζει λίγο και αμέσως ακολουθεί την αριστερή όχθη του Πυξίτη ποταμού.
Η Ινέπολη βρίσκεται στα παράλια του Εύξεινου Πόντου, στα βόρεια της Κασταμονής, σε απόσταση 67 χλμ., και στα δυτικά-νοτιοδυτικά της Σινώπης, σε απόσταση 115 χλμ. Στα αρχαία χρόνια η πόλη ονομαζόταν Αβωνότειχος ή Αβώνου τείχος ή Ιωνόπολις.
Η Σίδη, ή Φάβδα, Φαδισάνη ή Φάδισα των αρχαίων και των Βυζαντινών χρόνων, η σύγχρονη Φάτσα, η μικρή ποντιακή παραλιακή πολιτεία μεταξύ των Κοτυώρων (Ορτούς) και της Οινόης, με τις 8.000 περίπου κατοίκους της, με τα ερείπια του Βυζαντινού Ναού του Αγίου Κωνσταντίνου σε απόσταση δύο χιλιομέτρων περίπου προς τα νοτιο-δυτικά, με το μικρούλη νησί τον "Ατά" στη μέση του γραφικού μικρού λιμανιού της, ξαναοικίστηκε από Ελληνικό πληθυσμό μετά την κατάκτηση του Πόντου από τους Τούρκους μόλις κατά τα τέλη του 18ου αιώνα.
Σε απόσταση 4 περίπου χιλιομέτρων απ΄ το σταθμό του Μιχιρτσή ακολουθούντες τον Βορειοανατολικό βραχίονα του Πυξίτη ποταμού, φτάνουμε στο λεγόμενο Διπόταμον σημείο στο οποίο συνενώνονται οι δύο βραχίονες του ποταμού, εξ 'ου και το όνομα "Διπόταμον".
