Written by Πολατίδης Βασίλειος. Posted in Γλώσσα
Από τη Δεσπότ' το Τσιφλίκ'
Το χωρίον εμουν, τη Δεσπότ' το τσιφλίκ' έτον ας σην Κάβζαν δύμπσ' χιλιόμετρα μακρά.
Έτον ας σην Πάφρας μερέαν. Είχεν ογδόντα οσπίτια. Είχεν σχολείον με έναν δάσκαλον. Τα τελευταία χρόνια δέσκαλος έτον ο δεξάμενο μ'. Απάν - αφκά τη σχολεί' τα μωρά έταν τριάντα.
Είχεν καλόν εγκλεσίαν έτον καθαρόν, Τούρκ'ς 'κ' είχεν. Ολόερα χωρία Ελλενικά έταν το Χατζη-τιατιά, Ίσ-κοϊν, Κοστρίμπ', Αρμουτλού..Τα τουρκικά έταν κι άλλο χαμελά ΄ς σον κάμπον : το Σούχταβουρτζουχ, Ορταχλάρ..
Το χωρίον εμουν είχεν παραγωγή κοκκία, κουρθάρια, τζαβτάρια, λαζούδια.Βίον είχεν πολλά. Εμείς οι Λαζάντ' είχαμε πρόγατα πεντακόσια, αιϊδια τετρακόσια, σκυλία να έραζ'ν ατα, τέσσερα πέντε..Χαϊβάνια τρανά είχαμε τρία ζευγάρια κομεσόβουδια, τ' εγόσευαμε. Και Γαράσαρια αγελάδια είχαμε δύο.
Print
Written by Πολατίδης Βασίλειος. Posted in Γλώσσα
Οι Πακαταράντ'
Εμάς λέγ'νε μας Πακαταράντ'. Γιατί;
Γιατί ο παππού μ' έτον κυνηγός. Οι Τρούκ' επέ(γ)ειναν ΄ς σο κυνήγιν, επέρειναν κ' επέ(γ)ειναν και τον παππού μ'. Εείνος πα καλά 'ρίχνεν, «έΐ ατάρ'» (καλά σύρ'), από κει έμεινεν Πακατάρ', Πακαταρίδης, κουρφιμένον.
Πηγή: Γιάννες Πακαρατίδης γεννηθείς το 1895 στο Καρακεβεζήτ Νικοπόλεως, κάτοικος Ελαιοχωρίου Καβάλας
Η Γαράσαρη και τα Είκοσι Οκτώ Χωριά της: Καρα κεβεζίτ, Μπάτζανα & Τρουπψή ΣΤ΄ Μέρος
Print